DECROCK Liesbeth (1990)

Biografie

Liesbeth Decrock (Gent, 1990) is componiste en oprichtster van het collectief Het Incident. Zij behaalde een master in compositie aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen bij Wim Henderickx en Luc van Hove. Ook nam zij regelmatig deel aan SoundMine, een internationale zomerstage voor compositie en creatie georganiseerd door Musica. In 2020 was ze één van de deelnemers aan de ‘Young Composers Meeting’ van orkest de Ereprijs in Apeldoorn, waarvoor ze het werk Lorem Ipsum (2020) schreef.

Haar werk betreft vooral kamermuziek, vocaal kwartet en koor. Decrock streeft naar composities met veel schwungdie in de eerste plaats moeten plezieren. Dat streven wordt in de praktijk gebracht door atypische bezettingen en bijzondere uitvoeringsvereisten. Voorbeelden zijn De Eekhoorn (2015) voor klarinet, harp en contrabas, Ik weet het niet en het kan me werkelijk niets schelen (roepnaam: Iwein) (2016) voor contrabas en drievoudig slagwerk en Fruitsla voor het koor (2018, 2019) voor gemengd vierstemmig koor, elektrische basgitaar, vibrafoon en… vers fruit.

Eerder, in 2014, werd het werk Organic Explorations in het kader van SoundMine geselecteerd voor een uitvoering door deFilharmonie. Ook werkte ze samen met de oratoriumklas van Andrew Wise, waarvoor ze twee delen uit een Stabat Mater schreef. In 2017 schreef Decrock het kwintet Wentelingen in opdracht van The New What Now, een Gents collectief dat jonge componisten en musici promoot, voor hun concert ‘Mirrors’. Voor de compositie  ‘We would have been safe’, een cyclus voor koor, gebaseerd op teksten van Jonathan Safran Foer uit zijn ‘Extremely Loud and Incredibly Close’ vormde een repertoiredag van Koor & Stem in februari 2018 rond oorlog en herinnering de aanzet. In 2019 selecteerde het Klarafestival haar als componist voor MusMA (Music Masters on Air), een samenwerkingsverband tussen Europese muziekfestivals en radiozenders om het werk van jonge, innovatieve componisten in de kijker te zetten. In opdracht hiervan schreef ze I Am (2018), een werk over identiteit voor vocaal kwartet en actrice. I am werd uitgevoerd door zangers van het Zweeds Radiokoor en de actrice Stina Ekblad op vijf verschillende festivals in Europa: Klarafestival, Saxå Kammarmusikfestival (SE), Wonderfeel (NL), International Festival Wratislavia Cantans (PL) en Les festivals de Wallonie. Ook werd het regelmatig uitgezonden op de radio.
In 2021 schreef ze in opdracht van Logos Foundation een werk voor hun robotorkest, ‘Music for an Appetite (muziek voor een hongerke)’. Hier komt haar typerende houding tegenover muziek naar voren: makkelijk verteerbare muziek, zonder grootse onderliggende ideeën.

In 2017 richtte ze Het Incident op, een collectief waarmee ze in wisselende samenwerkingen met componisten en uitvoerders haar kenmerkende energieke stijl verder doorvoert.
Composities van Liesbeth Decrock werden uitgevoerd door deFilharmonie, deCompagnie, De 2de Adem, Matthias Coppens, Bram Fournier, Andrew Wise, Nikolaas Kende, en op de festivals AlbaNova, Klarafestival en Wonderfeel.

 

Werkbespreking

De stijl van Liesbeth Decrock wordt gekenmerkt door opzwepende ritmes, directheid, transparantie, vitaliteit en de drang om de luisteraar in een plezierige stemming te brengen. Enerzijds schrijft ze ernstige werken met een grote emotionele – soms autobiografische – beladenheid, anderzijds maakt ze heel vrijblijvende werken met vaak een vleugje humor. In Wentelingen (2017), een kwintet voor fluit, klarinet, viool, cello en piano is de luisteraar meteen bij de les door het allegro van de strijkers dat na enkele maten oplost in een vrolijke zorgeloze dans door tutti. De klarinet neemt over met een volkswijsje, ondersteund door roffelbassen die Slavisch aandoen. Het tweede deel is contrasterend met een lange lome fluitsolo. Nadat de klarinet zich aanmeldt komt er een levendige dialoog op gang die uitmondt in een zonnig duet. Door de albertibas in de piano krijgen de blazers alle ruimte om de schemering te laten invallen. In het slot neemt de cello de partij over en sterven de klanken weg in de eenzame nacht.

Een ander voorbeeld is I Am (2018). In dit a capellastuk voor vocaal kwartet en een verteller onderzoekt zij de mogelijkheid of de onmogelijkheid om verschillende identiteiten op het hetzelfde moment aan te nemen. Het stuk begint met een verwijzing naar  Narcissus die ervan overtuigd is dat het spiegelbeeld op wie hij verliefd is in feite iemand anders betreft. De vertelster haakt hierop in door luid en duidelijk te betwijfelen of een mens toegang tot zijn zelfbeeld kan krijgen. In die overtuiging wordt zij muzikaal ondersteund door geneuriede patronen van het vocale kwartet. De inleiding wordt gevolgd door een zoektocht naar het zelfbeeld van de verteller. Is zij heks, weerwolf, eenhoorn of uiteindelijk kameleon? Zij wordt begeleid door het vocale kwartet dat varianten op het thema ‘if it’s mine, it’s not me’ zingt. De stemmen liggen dicht bij elkaar waardoor een subtiel maar stuwend weefsel ontstaat. De dissonanten zijn uiterst voorzichtig gezet, waardoor zij plagerig overkomen. De componist zegt in een toelichting dat zij elke noot van een woord wilde voorzien, waardoor een toon niet alleen een muzikale maar ook een tekstuele betekenis krijgt. Dit blijkt goed te werken. Op de plaatsen waar de verteller harde observaties meedeelt, is de vocale begeleiding hoekig en strak. En de delen waarin de verteller aarzelt en schuifelt, zingt het kwartet ritmisch en soepel alsof het wil faciliteren. De tekst van de verteller is geschreven door Decrock en de vocale delen zijn gebaseerd op fragmenten uit de poëziebundel ‘Knots’ van Ronald David Laing.

Liesbeth Decrock ambieert muziek te maken die onbevangen is en ook nog swingt, vaak op een duidelijke beat. Het beoogde resultaat is een pleziertochtje met verrassende ontmoetingen en nieuwe doorkijkjes.

 

Werklijst

Solo-instrumenten: Het hoofd in de wolken; de voeten op aarde (2010, 2016) voor piano; En het potlood dat schrijft maar (2013) voor piano; Om het goed te maken (2018) voor viool; Prelude voor een merel (2020) voor accordeon; Als Dusdanig (2013, 2021) voor piano

Duo’s: Let me write you a love song (2015) voor piano en trombone; Dat meent ge niet! (2016) voor piano en gitaar; L’Ippopotamo (2021) voor sopraan en cello

Ensemble: Ik weet het niet en het kan me werkelijks niets schelen (2016) voor contrabas, vibrafoon, marimba en drum; Neem anders nog wat (2016) voor saxkwartet; Traffic Jam (2016) voor fietsbellen en irritatie; Wentelingen (2017) voor fluit, klarinet, viool, cello en piano; Puppies are my catnip (2018); Lorem Ipsum (2020)

Vocale muziek: delen uit Stabat Mater (2014) voor twee sopranen, cello en vibrafoon; Six unanswered messages (2017, 2020) voor gemengd koor; I Am (2018) voor vocaal kwartet en verteller; Fruitsla voor het koor (2018) voor gemengd koor, vibrafoon, elektrische bas en fruit; Country Room (2020) voor gemengd koor

Orkest: Organic Explorations (2014); Music for an Appetite (2021) voor robotorkest

 

Links

Liesbeth Decrock op Soundcloud ->
Liesbeth Decrock op Facebook ->
Het Incident ->
The Logos robot orchestra plays ‘music for an appetite’ by Liesbeth Decrock

 

©MATRIX
Teksten van Wynold Verweij
Foto: Marije van den Berg
Laatste aanpassingen: 2022